Το τελευταίο διάστημα ακούω αρκετή ρεμπέτικη μουσική.Ελπίζω να περνάω απλώς μια φάση και δε με πήραν ακομα τα χρόνια..
Την Ιουλία Καραπατάκη δεν την γνώριζα. Την έμαθα στο πλευρό του Σωκράτη Μάλαμα στην καλοκαιρινή περιοδεία πέρυσι (2018). Και κατάλαβα τι έχανα τόσα χρόνια. Μία αυθεντική φωνή, μια ρεμπέτισσα παλιάς κοπής. Και συνάμα τόσο όμορφη και γλυκιά παρουσία που σε καθηλώνει.
Ξεπαγώνω λοιπόν αυτόν τον ιστότοπο -που για αλλη μια φορά έβαλα σε βαθιά κατάψυξη για 2 ολόκληρα χρόνια-, με ένα πανέμορφο τραγούδι του Γιώργου Μητσάκη(1950). Χωρίς φανφάρες και μικρόφωνα. Είναι απλά η Ιουλία..Την Ιουλία Καραπατάκη δεν την γνώριζα. Την έμαθα στο πλευρό του Σωκράτη Μάλαμα στην καλοκαιρινή περιοδεία πέρυσι (2018). Και κατάλαβα τι έχανα τόσα χρόνια. Μία αυθεντική φωνή, μια ρεμπέτισσα παλιάς κοπής. Και συνάμα τόσο όμορφη και γλυκιά παρουσία που σε καθηλώνει.