Ανέκαθεν η έκφραση μου στο γραπτό λόγο ήταν πολύ καλύτερη απ οτι στον
προφορικό. Απο το σχολείο ακόμα θυμάμαι πως πολύ δύσκολα θα σήκωνα το
χέρι να εκφράσω άποψη ή να απαντήσω σε κάτι ακόμα και γνώριζα πολύ καλά
τη λύση. Δεν ξέρω αν ντρεπόμουν, ή απλά αδιαφορούσα. Δε με ενδιέφερε να αυτοπροβάλλομαι ως καλός μαθητής. Αντιθέτως στις γραπτές δοκιμασίες σπανίως
θα αποτύγχανα στον πήχη που είχα θέσει. Μένοντας στη λογική οτι τα
γραπτά είναι που μένουν, έμαθα να "ντανιάζω" καλύτερα σκέψεις και
συναισθήματα στον... δίσκο του υπολογιστή. Αυτό, σε συνδιασμό με τη δεδομένη αρρώστεια μου για το ποδόσφαιρο έφεραν αποτέλεσμα, ένα τιμητικό παράσημο.
Σήμερα λοιπόν έλαβα μία αναγνώριση, οτι ίσως ο γραπτός μου λόγος δύναται να έχει κάποια ισχύ. Θα ήθελα να
ευχαριστήσω τους καθηγητές και δημοσιογράφους της σχολής αθλητικής
δημοσιογραφίας του City Unity για τη μεγάλη τιμή που μου κάνουν, να μου παρέχουν υποτροφία ώστε να παρακολουθήσω τις σπουδές και να γίνω αθλητικογράφος.
Κάποια στιγμή θα ανεβάσω και το άρθρο που πέτυχε τη διάκριση, αν και όποιος δεν ασχολείτε με ποδόσφαιρο, δε θα κατανοήσει και πολλά πολλά.
Ντάγκας Παύλος
