Θα σας δώσω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που αποτυπώνει
πλήρως την κοινωνική κρίση έτσι όπως εξελίσσεται. Διάβαζα χθες στο internet ότι
ένα από τα επόμενα μέτρα της κυβέρνησης θα είναι μία νέα μείωση των μισθών κατά
13% για τους υπαλλήλους που απασχολούνται στον εμπορικό τομέα. Στους πωλητές
δηλαδή κατά κύριο λόγο. Ακριβώς κάτω από το κείμενο υπήρχαν σχόλια που μπορούσε
ο καθένας να δημοσιεύσει ότι ήθελε. Και ενώ θα περίμενε κανείς να
αποδοκιμάζεται η είδηση από κάθε νοήμων άτομο, διαβάζω λοιπόν τα εξής
εκπληκτικά:
-«50% μείωση να τους κάνουν. Όλη μέρα καφεδάρες πίνουν και σιγά
το επάγγελμα πια. Στουρνάρα τσάκισε τους» γράφει ο υπογράφων ως ελεύθερος
επαγγελματίας.
-«Έτσι έτσι κόψτε και από τον ιδιωτικό τομέα. Δε θα την
πληρώνουμε μονίμως οι δημόσιοι» γράφει ένας δημόσιος υπάλληλος»
-« Είναι δυνατόν εμείς οι δάσκαλοι να παίρνουμε τα χρήματα
που παίρνουν τα κοριτσάκια που πουλάνε στρινγκ και καλσόν? Καλά τους κάνουνε
μωρέ. 200 ευρώ να παίρνουν και πολλά τους είναι».
Μετά περνάμε στις μεταξύ τους απαντήσεις που έχουν πολύ
πλάκα:
-« Ρε ελεύθερε επαγγελματία κόψε καμιά απόδειξη και άσε τους
μισθωτούς, που δηλώνουν στην εφορία μέχρι σεντ»
-« Χαχαχαχα, μιλάει και ο δάσκαλος ρε παιδιά. Λιγότερα από τους
πωλητές να παίρνεις ρε μάγκα, αφου μονίμως σε διακοπές είσαι. Άαασε για την
μόρφωση που παρέχετε…»
-«Δημόσιε πως πάει το ξύσιμο? Έχεις το θράσος να μιλάς για
ιδιωτικό τομέα? Με το πιστόλι στον κρόταφο δουλεύουμε κάθε μέρα, χωρίς
δικαιώματα και πολλές φορές απλήρωτοι. Απολύσεις ΤΩΡΑ στο δημόσιο.»
Κάποιος μπορεί να το διασκεδάζει με αυτούς τους διαλόγους
αλλά δεν είναι καθόλου αστείο. Καμία αλληλεγγύη. Καμία συμπαράσταση. Είναι
εξωφρενικό, αλλά επιθυμούμε κυρίως το κακό του άλλου, παρά το δικό μας καλό. Αφού
εμάς μας κλέψαν την κατσίκα, τότε πρέπει να ψοφήσει και η κατσίκα του γείτονα. Έχουμε γίνει μικρόψυχοι και δεν καταλαβαίνουμε
ότι στις κοινωνίες όλοι είμαστε μέρος μιας αλυσίδας. Ο ελεύθερος επαγγελματίας
για παράδειγμα, πού θα παράσχει τις υπηρεσίες του? Σε άφραγκους? Πώς θα
πληρωθεί όταν ο κάθε ιδιωτικός υπάλληλος και εν δυνάμει πελάτης του αμείβετε με
τρίμματα? Πως θα έχει δουλειά ο πωλητής αν ο δάσκαλος παίρνει τρείς και εξήντα
και δεν ζυγώνει σε μαγαζί, και αν οι μισοί δημόσιοι απολυθούν σε μια νύχτα?
Ας ανοίξουμε
επιτέλους τα μάτια και ας κοιτάξουμε λίγο τον συνάνθρωπο πριν να είναι πολύ
αργά. Η ευημερία η δική μας έρχεται σε συνάρτηση με την ευημερία της υπόλοιπης
κοινωνίας. Η Ελλάδα δεν είναι ούτε
Αίγυπτος ούτε Μέση Ανατολή και επιπλέον έχει
νιώσει τη γλύκα του εμφυλίου για να το επιτρέψει ξανά.
Ντάγκας Παύλος