Πάντα θεωρούσα οτι η 1η Σεπτέμβρη είναι η κανονική πρωτοχρονιά. Όλα αρχίζουν και τελειώνουν με την έλευσή του. Γι αυτό συνοδεύω το ¨καλο μήνα¨με το ¨καλή χρονιά¨.
Για μένα ήταν ανέκαθεν ο χειρότερος μήνας του χρόνου. Καταραμένο Σεπτέμβρη τον αποκαλώ αν και ποτέ δεν μου επεφύλασε κάτι το τρομερά αρνητικό. Απλά συνδέεται απο παλιά με την επιστροφή στα θρανία, επιστροφή στην εξεταστική περίοδο, επιστροφή στη δουλειά και την πεζή πραγματικοτητα. Και όλες αυτές οι επιστροφές σε αντίθεση με τη ραστώνη και τη χαλαρότητα του Αυγούστου, έχουν και ψυχολογικό κόστος. Και το βλέπεις στα πρόσωπα των ανθρώπων. Το αισθάνομαι σαν μια μεγάλη ανηφόρα που μόλις ξεκινάει και κορυφώνεται στα μέσα του Γενάρη περίπου. Ο Σεπτέμβρης φέρνει αβεβαιότητα για το αν θα καταφέρουμε και με ποιό τρόπο να βγάλουμε το δύσκολο χειμώνα που έρχεται. Καρφώνει στο μυαλό σου υπολογισμούς και αριθμούς. Είναι μήνας τιμωρός. Αλήθεια πόσες και πόσες εκκρεμότητες άφησες μέσα στο καλοκαίρι λέγοντας το γνωστο ¨Απο Σεπτέμβρη¨? Λες και δεν θα ερχόταν ποτέ...
Το βασικό όμως είναι να κάνουμε τον Σεπτέμβρη μήνα αισιοδοξίας και ελπίδας, οτι κάτι καλύτερο θα πετύχουμε ετούτη τη σεζόν που μόλις ξεκίνησε. Οτι μας συναντά περισσότερο προικισμένους και έτοιμους να κάνουμε δημιουργικά πράγματα. Να βάλουμε νέες βάσεις αυτό το Σεπτέμβρη. Καλή χρονιά...
Ντάγκας Παύλος