Ο Θεός του κόσμου

Τιμώ και σέβομαι τις παραδόσεις του τόπου μου. Τα ήθη και έθιμα που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά. Με τη θρησκεία έχω μία σχέση περίεργη. Ενώ ο ίδιος πιστεύω στον χριστιανισμό και σε αυτά που πρεσβεύει, πολλές φορές με πιάνει μια άρνηση όταν πέφτω σε σχετικές συζητήσεις. Σαν να θέλω να υπερασπιστώ όλους εκείνους που πιστεύουν σε κάτι άλλο, ή δεν πιστεύουν σε τίποτα.
 Έχω συναντήσει φανατικούς χριστιανούς στα όρια της θρησκοληψίας καθώς επίσης και εκείνους που κάνουν το σταυρό τους μόνο στο πεντάλεπτο της Ανάστασης το Πάσχα. Δεν μπορείς να ψέξεις κανέναν από τους δύο. Είναι προσωπικό θέμα η πίστη και ο καθένας κάνει αυτό ακριβώς που αισθάνεται. Κανείς δεν μπορεί να τους επιβάλλει ΤΙΠΟΤΑ. Άλλωστε είναι κανείς που μπορεί να ισχυριστεί ότι γνωρίζει το σωστό και το πρέπον? Ήπιε κανείς καφέ με τον κύριο? Μπορεί όλοι να δηλώνουμε χριστιανοί αλλά στην ουσία ο καθένας πιστεύει σε μια δική του εντελώς προσωπική θρησκεία. Ο καθένας έχει αφομοιώσει στη ζωή του διαφορετικά στοιχεία του χριστιανισμού, τηρεί διαφορετικούς κανόνες ηθικής, διαφορετικά πρέπει και θέλω. Προσπαθούμε να είμαστε χριστιανοί αλλά αυτό δε λέει τίποτα. Με τον ίδιο τρόπο θα μπορούσαμε να προσπαθούμε να είμαστε μουσουλμάνοι όπως θα μπορούσαμε να προσπαθούμε να είμαστε βουδιστές κοκ .

Ο Θεός του κόσμου είναι ένας για όλα τα αδέρφια. Λάτρεψέ Τον με τον τρόπο που θέλεις. Με τον τρόπο που σε κάνει να αισθάνεσαι όμορφα και με τον τρόπο που μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί Του. Και μη κρίνεις τους άλλους που πιστεύουν με τον δικό τους τρόπο. Ελπίζω να μην σας μπέρδεψα.

Ντάγκας Παύλος