Το πάθος, η συγκίνηση, η θεατρικότητα κι ο λυρισμός των ερμηνειών της Νατάσσας Μποφίλιου είναι μερικά μόνο από τα γνωρίσματα που έχουν κάνει τις παραστάσεις της να κυκλοφορούν από στόμα σε στόμα και να αυξανουν συνεχως το κοινο που την ακολουθει στα καθ΄όλα εξωστρεφη live.
Σαν παιδιά χωρίς γονείς
όλοι εμείς
μετά τις 12 στα σπίτια μας γυρνάμε
τόσοι φίλοι,συγγενείς
κι όμως κανείς
ένα τηλέφωνο να μάθει πως περνάμε.
Τα παιδιά που συναντώ
όταν θα βγω
έχουν παράπονα που μοιάζουν στα δικά μου
πίνουν,καπνίζουν,αγαπούν όπως εγώ
όμως κανένας τους δεν ήρθε πιο κοντά μου.
Γι'αυτό κι εγώ
θα κοιμηθώ,
με το παράθυρο ανοιχτό
να μετρηθώ με τη ζωή που μου'χει μέινει.
Γι'αυτό κι εγώ
θα κοιμηθώ,
κι όταν ξυπνήσω πριν ντυθώ
θα νικηθώ μ'εναν καφέ και μια ασπιρίνη.
Σαν παιδιά χωρίς γονείς
πόσο να πιείς
να δεις διπλά,όσα και μόνα τους πονάνε
Πόσα χρόνια ν' αρνηθείς
προτού τα δεις
μπροστά στα μάτια σου χαμένα να περνάνε.
Τα παιδιά που συναντώ
μελαγχολούν
βλέπουν το μέλλον σαν αγάπη που 'χει αργήσει
κάνουνε όνειρα τις νύχτες όταν πιουν
όμως κανείς τους δεν τολμάει να τα ζήσει.
όλοι εμείς
μετά τις 12 στα σπίτια μας γυρνάμε
τόσοι φίλοι,συγγενείς
κι όμως κανείς
ένα τηλέφωνο να μάθει πως περνάμε.
Τα παιδιά που συναντώ
όταν θα βγω
έχουν παράπονα που μοιάζουν στα δικά μου
πίνουν,καπνίζουν,αγαπούν όπως εγώ
όμως κανένας τους δεν ήρθε πιο κοντά μου.
Γι'αυτό κι εγώ
θα κοιμηθώ,
με το παράθυρο ανοιχτό
να μετρηθώ με τη ζωή που μου'χει μέινει.
Γι'αυτό κι εγώ
θα κοιμηθώ,
κι όταν ξυπνήσω πριν ντυθώ
θα νικηθώ μ'εναν καφέ και μια ασπιρίνη.
Σαν παιδιά χωρίς γονείς
πόσο να πιείς
να δεις διπλά,όσα και μόνα τους πονάνε
Πόσα χρόνια ν' αρνηθείς
προτού τα δεις
μπροστά στα μάτια σου χαμένα να περνάνε.
Τα παιδιά που συναντώ
μελαγχολούν
βλέπουν το μέλλον σαν αγάπη που 'χει αργήσει
κάνουνε όνειρα τις νύχτες όταν πιουν
όμως κανείς τους δεν τολμάει να τα ζήσει.