Συζητούσα σήμερα με ένα συνάδελφο μου για τα ταξίδια με πλοίο. Και απαριθμούσαμε τα ονόματα των πλοίων. Ότι θυμόμαστε δηλαδή. Ποιο ήταν καλό και ποιο σκυλοπνίχτης. Με τι καιρικές συνθήκες, ποια εταιρεία παρέχει μεγαλύτερες ανέσεις και ποιά είναι να κάνεις το σταυρό σου. Η συζήτηση όμως πήγε και έκατσε σε εκείνα τα ταξίδια που σχετίζονταν με το στρατό. Που ταξιδεύεις μόνος σου και όχι για αναψυχή. Και με ψυχολογία περίεργη και αρκετά βεβαρυμμένη. Πάντα θα θυμάμαι την πρώτη μετάβαση από το λιμάνι του Πειραιά μέχρι τη Σούδα. Το ταξίδι ξεκινάει στις 9 το βράδυ. Οι συγγενείς με αποχαιρετούν λες και πάω σε πόλεμο. Μέσα σ’ ένα κατάμεστο ΑΝΕΚ, το Λισσός. Στο πάνω κατάστρωμα, το πλήρωμα κατσαδιάζει κάποιον που είχε βγάλει μισό εισιτήριο χωρίς να το δικαιούται Τουρίστες χαζεύουν το σκοτεινό πέλαγος, φορτηγατζήδες πίνουν μπύρες βροντογελώντας, μανάδες κυνηγάνε τα παιδιά τους να τα ταΐσουν προτηγανισμένες πατάτες. Στους καναπέδες των σαλονιών μισοκοιμούνται μισόγυμνα κορίτσια και φουσκωτά αγόρια γεμάτα τατουάζ. Αλλοδαποί οι περισσότεροι. Ήταν αρχές Οκτώβρη αλλά περισσότερο έμοιαζε με καλοκαίρι. Στους διαδρόμους καβατζωμένοι παντού, ξαπλωμένοι στη μοκέτα, προσπαθούν να περάσουν τη νύχτα. Δεν έχουν κλείσει καμπίνα για να γλυτώσουν το ακριβό εισιτήριο. Ούτε και γω έκλεισα καμπίνα. Κάνω περιήγηση και στο υπόλοιπο πλοίο. Ψάχνω για τραπεζάκι στο μπαρ. Τζίφος, είναι όλα πιασμένα. Τελικά παίρνω ένα ουίσκυ σε πλαστικό και βγαίνω στο πίσω μπαλκόνι. Είναι μεσάνυχτα και φυσάει απίστευτα. Δύσκολα την παλεύεις απ το κρύο. Πρέπει να είχε 7 μποφώρ. Πιάνω κουβέντα με δυο φοιτήτριες που τρεμούλιαζαν απο το κρύο. Ένας γέρος έχει ζαλιστεί και όπως κρατιέται από τα ρέλια, ξερνάει μέσα στο Αιγαίο. Διάολε, τελικά είναι πιο δύσκολο το ταξίδι απ ότι νόμιζα. Κάπου πρέπει να την πέσω, δεν παλεύεται. Βρίσκω μια καβάτζα σε ένα διάδρομο ανάμεσα στις καμπίνες και κοιμάμαι για κάνα δίωρο. Αν ήθελε κάποιος θα μπορούσε να με αφήσει με το σώβρακο χωρίς να καταλάβω τίποτα από την κούραση που είχα. Κατά τις 4¨30 κατέβηκα στην καφετέρια. Πλέον δεν υπήρχε παρά ελάχιστος κόσμος που διανυκτέρευε. Είμαι σα σκοτωμένο φίδι αλλά χαίρομαι που ροκάνισα αρκετό ταξίδι. Καθώς αρχίζει να χαράζει, διακρίνεται πολύ καθαρά η Κρητική γη και ο ναύσταθμος με τα πολεμικά πλοία. Το πιο δύσκολο ταξίδι με βαπόρι ολοκληρώθηκε στις 6 το πρωί.
ΝΤΑΓΚΑΣ ΠΑΥΛΟΣ